Een waargebeurd verhaal
Een waargebeurd verhaalDe auto stopt voor het huis. Het is een wat kleiner huis dan in de rest van de straat. Het hele blok heeft uitgebouwd maar dit huis niet.
Een man en kindje stappen uit. Het kleine jongetje heeft een hele grote rugtas bij zich. De tas lijkt haast wel groter dan het jongetje zelf.
Met een stralende glimlach kijkt het jongetje naar de deur die open gaat.
In de deuropening staat een vrouw. Rood aangelopen schreeuwt ze:” Je bent weer te laat!!!”
De man schreeuwt terug: “Doe niet zo hysterisch mens!”
“Zeker weer naar de McDonalds geweest en de tijd vergeten? Kom onmiddellijk naar binnen want je vader verpest alles weer!” roept ze.
Het jongetje kijkt naar de grond, zijn glimlach is verdwenen, heeft plaatsgemaakt voor verdriet. Hij loopt met zijn hoofd gebogen langs de vrouw en glipt naar binnen. Zijn rugtas lijkt ineens nog groter…..
Een aantal jaren geleden was ik van dit verhaal getuige. De ouders hadden alleen oog voor elkaar, de ruzie, hun gelijk. Het jongetje was vergeten.
Het greep mij aan, dit moet toch anders kunnen?
Zit je/ ken je iemand in een situatie als deze? Het kan anders. Neem contact met me op en ga met elkaar in gesprek.
Samen, niet tegen maar met elkaar!